Andor van de Drususbron is geboren op 23-1-1988 / † 03-10-1999

uit de combinatie:

Vader:  Bronco von der Wapelburg (afkomstig uit Duitsland DGSTB 30805) en

Moeder: Dzinny van Jagershorst (NHSB 1.417.248).

Gegevens Andor:

HD±,

ringkwalificatie: Zeer Goed

WSH aanlegproef veldwerk

Andor is overleden aan een maagtorsie op 3 oktober 1999. 

Andor was onze eerste weimaraner waaraan we ons hart verloren hebben. "Was", omdat hij in 1999 helaas is overleden aan een maagtorsie. Een vaak voorkomend probleem bij de grotere honden. Hij was bijna 12 jaar oud. Toen hij was overleden beseften wij dat het toch wel jammer was dat we geen nakomeling van Andor hadden. We hadden nooit echt concreet die plannen gehad en met Andor kon het ook niet, omdat hij HD± had mocht er ook niet mee gefokt worden. Om "ongelukjes" met Kyra te voorkomen hadden we Andor uit voorzorg laten castreren.

Andor was een prachtige reu en in alle opzichten wilde hij dat ook zijn. Er stond dan ook wel iets.

Het was een echte "macho", maar tevens een hele lieve, trouwe hond waar we echt ons hart aan verloren hebben.

Toen Kyra als pup haar intrede bij ons deed was Andor al 8 jaar oud.

Na binnenkomst van Kyra in ons huis was hij meteen blij verrast maar Andor werd ook gelijk een beetje bezorgd over al zijn kluiven en kauwstaven, dus werden die door hem eerst her en der vakkundig verstopt en sloot hij daarna ons Kyra meteen in zijn hart.

Hij was erg blij met zijn nieuwe kameraadje en ze lagen vanaf de eerste dag altijd samen in één mand.

Het overlijden van Andor was een waar drama geweest voor ons Kyra (zij was op dat moment bijna 4 jaar oud). Wij waren namelijk 's-avonds op een verjaardag toen dit gebeurde (wij hadden ook niets gemerkt aan Andor toen we weggingen), er was dus niemand thuis en Kyra heeft de lange doodstrijd van Andor helaas van A tot Z mee beleefd. Kyra was volledig de kluts kwijt toen wij thuis kwamen en Andor dood aantroffen en Kyra wilde ver weg van Andor. Andor hebben we laten cremeren en zijn as in een urn staat nog steeds bij ons in huis. Zo is hij toch nog een beetje bij ons. In de dagen die volgden voelde Kyra zich zeer eenzaam want haar "maatje" was er niet meer. Ze zette het op een huilen, janken en piepen. Wij waren zelf al heel bedroefd door het verlies van Andor, maar vonden dit ook wel erg zielig voor Kyra. Ook zij leed onder dit verlies. Volgens de dierenarts was de beste oplossing een hond erbij. Dus geïnformeerd bij de pupbemiddeling van de Weimaranervereniging voor een nieuwe pup. Maar... helaas, er was toen een wachtlijst van 160 mensen... Dus dat kon nog wel even gaan duren. Tja, zei men bij de WSH-pupbemiddeling: "waarom probeer je zelf niet een nestje te fokken met Kyra, ze is HD-goedgekeurd, heeft goede beoordelingen voor haar exterieur behaald en voldoet verder aan de gestelde fokeisen". En ja, daar hadden we eigenlijk nog niet serieus over nagedacht. E.e.a. bleek haalbaar, ook qua verzorging voor een nest pups omdat Anne-Marie fulltime aan huis werkte en dus haar werktijden zelf kon bepalen om voldoende tijd en aandacht aan de komende nest te kunnen geven. Dus... we gingen ervoor en al snel werden we beloond met een prachtige 1e nest van Kyra en Ben met 8 gezonde pups ! (lees verder bij Kyra vom Entenfang !)

Klik hier voor het verslag van de fokker van Andor over het nest. Weimaranerblad 1988-1