Andor van
de Drususbron
is geboren op 23-1-1988
/ † 03-10-1999
uit de combinatie:
Vader:
Bronco von der Wapelburg (afkomstig uit Duitsland DGSTB 30805) en
Moeder: Dzinny
van Jagershorst (NHSB 1.417.248).
Gegevens Andor:
HD±,
ringkwalificatie: Zeer Goed
WSH
aanlegproef veldwerk
Andor is overleden aan een maagtorsie op 3 oktober 1999.

Andor was onze eerste weimaraner
waaraan we ons hart verloren hebben. "Was", omdat hij in 1999 helaas is
overleden aan een maagtorsie. Een vaak voorkomend probleem bij de grotere
honden. Hij was bijna 12 jaar oud. Toen hij was overleden beseften wij dat
het toch wel jammer was dat we geen nakomeling van Andor hadden. We hadden
nooit echt concreet die plannen gehad en met Andor kon het ook niet, omdat
hij HD± had mocht er ook niet mee gefokt
worden. Om "ongelukjes" met Kyra te voorkomen hadden we Andor uit voorzorg
laten castreren.
Andor was een prachtige reu en in
alle opzichten wilde hij dat ook zijn. Er stond dan ook wel iets.
Het
was een echte "macho", maar tevens een hele lieve, trouwe hond waar we
echt ons hart aan verloren hebben.
Toen Kyra als pup haar intrede bij
ons deed was Andor al 8 jaar oud.
Na binnenkomst van Kyra in ons huis
was hij meteen blij verrast maar Andor werd ook gelijk een beetje
bezorgd over al zijn kluiven en kauwstaven, dus werden die door hem
eerst her en der vakkundig verstopt en sloot hij daarna ons Kyra meteen
in zijn hart.
Hij was erg blij met zijn nieuwe kameraadje en ze lagen
vanaf de eerste dag altijd samen in één mand.
Het overlijden van Andor was een waar
drama geweest voor ons Kyra (zij was op dat moment bijna 4 jaar oud). Wij
waren namelijk 's-avonds op een verjaardag toen dit gebeurde (wij hadden ook
niets gemerkt aan Andor toen we weggingen), er was dus niemand thuis en Kyra
heeft de lange doodstrijd van Andor helaas van A tot Z mee beleefd. Kyra was
volledig de kluts kwijt toen wij thuis kwamen en Andor dood aantroffen en
Kyra wilde ver weg van Andor. Andor hebben we laten cremeren en zijn as in
een urn staat nog steeds bij ons in huis. Zo is hij toch nog een beetje bij
ons. In de dagen die volgden voelde Kyra zich zeer eenzaam want haar
"maatje" was er niet meer. Ze zette het op een huilen, janken en piepen. Wij
waren zelf al heel bedroefd door het verlies van Andor, maar vonden dit ook wel erg zielig voor Kyra. Ook zij leed onder dit
verlies. Volgens de dierenarts was de beste oplossing een hond erbij. Dus
geïnformeerd bij de pupbemiddeling van de Weimaranervereniging voor een
nieuwe pup. Maar... helaas, er was toen een wachtlijst van 160 mensen... Dus dat
kon nog wel even gaan duren. Tja, zei men bij de WSH-pupbemiddeling: "waarom
probeer je zelf niet een nestje te fokken met Kyra, ze is HD-goedgekeurd, heeft goede
beoordelingen voor haar exterieur behaald en voldoet verder
aan de gestelde fokeisen". En ja, daar hadden we eigenlijk nog niet serieus
over nagedacht. E.e.a. bleek haalbaar, ook qua verzorging voor een nest pups
omdat Anne-Marie fulltime aan huis werkte en dus haar werktijden zelf kon
bepalen om voldoende tijd en aandacht aan de komende nest te kunnen geven.
Dus... we gingen ervoor en al snel werden we beloond met een prachtige 1e nest
van Kyra en Ben met 8 gezonde pups ! (lees verder bij Kyra vom Entenfang !)
Klik hier voor het verslag van de fokker van Andor
over het nest. Weimaranerblad 1988-1

|